Spis treści
Wiele osób w wieku 60+ skarży się na samotność, brak motywacji do wychodzenia z domu, siedzący tryb życia – czy sprawienie sobie psa to dobry pomysł, by życie seniora nabrało kolorów? Przecież nikt nie powiedział, że właścicielami czworonogów mogą być tylko osoby młode i pełne energii.
Wśród psów znajdziemy wiele ras, które idealnie nadają się do tego, aby powierzyć je seniorowi – głównie ze względu na ich rozmiar i spokojny temperament. Jak więc wybrać idealnego psa dla osoby starszej i na co koniecznie zwrócić uwagę?
Rozmiary psa i temperament
To oczywiste, że osoba 60+ nie poradzi sobie z utrzymaniem na smyczy dużego i silnego psa, który np. zauważy kota i zgodnie z instynktem postanowi za nim pobiec. Dlatego pies dla seniora powinien być raczej mały lub średni. Warto wybierać spośród takich ras, jak np.: jamnik, maltańczyk, chihuahua, szpic. Osoba starsza nie ma już siły na to, aby bardzo aktywnie bawić się z psem czy fundować mu wielogodzinne spacery po lesie, nie mówiąc o bieganiu. Niektóre rasy tego jednak wymagają – przykładem może być dalmatyńczyk. Lepszym wyborem dla seniora będzie natomiast rasa spokojna, zrównoważona, lekko leniwa. Dobry pomysł to np. buldog francuski, Basset hound, chow chow. Wybierając psa, należy też zastanowić się, jaka rasa pasuje do miejsca, w którym mieszkamy. Czy jest to mieszkanie w bloku, czy może dom z ogrodem? Duże psy potrzebują więcej przestrzeni niż te małe. Zasadniczo starszym osobom łatwiej będzie dogodzić małym i średnim psiakom.
Pies dla seniora to bardzo dobry pomysł w sytuacji, gdy osobie starszej doskwiera samotność lub po prostu nuda. Czworonóg będzie mieć doskonały wpływ nie tylko na samopoczucie właściciela, ale też na jego kondycję fizyczną. Pies musi codziennie wyjść przynajmniej 3 razy na spacer, co wymusza na seniorze zażywanie ruchu i świeżego powietrza, z korzyścią dla zdrowia. Ważne, aby wybrać odpowiednią rasę – wówczas opieka nad pupilem nie będzie dla nas kłopotliwa. Zamiast inwestować pieniądze w kłopotliwego szczeniaka, który bez względu na rasę będzie aktywny, ciekawski i wymaga wychowania, na co senior może nie mieć siły ani ochoty, można przygarnąć odchowanego psa. Dlatego polecamy rozważyć, czy nie lepszym wyborem będzie dorosły pies, ukształtowany, wykazujący cechy, które pasują do trybu życia starszego właściciela. Bardzo ciekawym rozwiązaniem może się okazać przygarnięcie psa np. ze schroniska. Wbrew pozorom można tam znaleźć również wiele rasowych psów, ale popularne „kundelki” to też świetny wybór – na ogół są bardzo inteligentne i wierne.
Koszty utrzymania
Osoby starsze, zwłaszcza samotne, dysponują raczej ograniczonym budżetem. Posiadanie psa wiąże się z wydatkami rzędu minimum 150 złotych miesięcznie. Kwota ta pokrywa głównie koszty karmy. Warto w tym miejscu przypomnieć, że psy nie powinny jadać tego samego, co my, zwłaszcza resztek słonych, mocno przyprawionych potraw. Do kosztów wyżywienia czworonoga doliczyć trzeba wydatki na obowiązkowe szczepienia, zabawki, obrożę, smycz i inne psie akcesoria oraz ewentualne wizyty u weterynarza. Z poniesieniem większych kosztów muszą się liczyć właściciele psów dużych, które po prostu jedzą więcej.
Jaką rasę psa wybrać?
Jeśli już zdecydują się Państwo na psa rasowego, to warto wykluczyć rasy agresywne, trudne do ułożenia, jak np. bulteriery czy rottweilery. Takie psy są doskonałymi obrońcami, jednak wymagają twardej ręki, a często także konsultacji z behawiorystą. Problemem mogą być też bardzo duże rasy, których siła i potrzeby żywieniowe mogą przekraczać możliwości seniora. Do ras, które nie będą stwarzać problemów osobom starszym należą z pewnością: pudle (występują w różnych rozmiarach i umaszczeniu), cocker spaniele, maltańczyki, west highland terier czy shin tzu.
Badania naukowe potwierdzają, że posiadanie psa korzystanie wpływa na nasz organizm. Opiekunowie psów mają generalnie mniej problemów zdrowotnych, a także charakteryzują się większymi szansami przeżycia choroby wieńcowej. Specjaliści zauważają również, że posiadanie psa wpływa korzystnie na układ krążenia – zwiększa o 3% szansę przeżycia ataku serca, obniża ciśnienie krwi, redukuje poziom cholesterolu i trójglicerydów we krwi. Efekt ten jest ściśle związany z faktem, że przeciętny opiekun psa jest w lepszej formie fizycznej ze względu na regularne spacery i zabawy ze swoim podopiecznym. Jak od dawna wiadomo, zdrowie i ogólny stan fizyczny jest skorelowany ze zdrowiem psychicznym i samopoczuciem. Także i w tej kwestii posiadacze psów znajdują się na pozycji uprzywilejowanej – dobroczynne efekty kontaktu z psami wykorzystywane są w dogoterapii. Opiekunowie psów mają lepsze samopoczucie psychiczne, ponieważ czworonogi świetnie przeciwdziałają skutkom stresu. Ponadto zmniejszają uczucie izolacji społecznej i samotności, co ma ogromne znaczenie właśniew przypadku osób starszych, dla których psy są wypełnieniem luki po wyprowadzce dorosłych dzieci czy śmierci partnera. Opiekunowie psów częściej i dużo chętniej nawiązują też nowe znajomości, są bardziej otwarci. Trudno więc nie nazwać psa najlepszym przyjacielem seniora!
