Spis treści
Tegoroczna gala wręczenia nagród Amerykańskiej Akademii Filmowej czyli popularne „Oscary” z pewnością przejdzie do historii – po raz pierwszy bowiem statuetka w najważniejszej kategorii najlepszego filmu została zdobyta przez obraz, który nakręcono w innym języku niż angielski.
Najlepszym filmem okazał się południowokoreański dramat pt. „Parasite” (z angielskiego „pasożyt”), który już wcześniej podbił festiwal filmowy w Cannes, zdobywając tam Złotą Palmę. „Parasite” i jego reżyser Bong Joon-ho zgarnęli w sumie aż cztery statuetki – dla najlepszego filmu, za reżyserię, scenariusz oryginalny oraz dla najlepszego filmu międzynarodowego. W tej ostatniej kategorii „Parasite” pokonał polskiego kandydata do Oscara – film Jana Komasy pt. „Boże Ciało”.
PARASITE – uniwersalny dramat społeczny z zaskakującym finałem
„Parasite” to mistrzowska i trzymająca w napięciu opowieść, w której czworo ludzi z nizin społecznych wpada na pomysł przekrętu doskonałego. Kierowca bez pracy, gospodyni bez domu, student bez kasy i dziewczyna bez perspektyw wspólnie stworzą perfekcyjny plan: jak w najkrótszym czasie stać się kimś i zająć miejsce bogaczy. W świecie, w którym liczy się tylko wydajność i sukces, przechytrzą system i zawalczą o siebie. Nawet, jeśli będzie to wymagało przekroczenia cienkiej granicy między tym, co jeszcze dozwolone, a tym, co absolutnie zabronione. Bong Joon-ho pokazuje, że prawie każdy marzy o lepszym życiu, awansie i szansie na sukces. Ale tylko niektórzy – dzięki nieposkromionej wyobraźni i braku skrupułów – są w stanie po to wszystko sięgnąć. „Parasite” to pełen dzikiego humoru i nieoczekiwanych zwrotów akcji thriller o ludziach, którzy nigdy nie mieli się spotkać – biednych i bogatych, tych naprawdę uprzywilejowanych i tych zepchniętych do rynsztoków. Jedną z głównych atrakcji filmu jest jego zaskakujący finał – dlatego przed projekcją filmu pojawia się krótka wypowiedź reżysera, w której prosi on widzów, by nie zdradzali zakończenia i w ten sposób pozwolili także innymi widzom przeżyć niespodziankę.
JOJO RABBIT – satyra na nazistów
“Jojo Rabbit” to satyryczny obraz II wojny światowej na podstawie powieści Christine Leunens, w którym scenarzysta i reżyser Taika Waititi („Thor: Ragnarok”, „Dzikie łowy”) łączy w charakterystycznym dla siebie stylu humor i patos. Film ten miał 5 nominacji do Oscarów za scenografię, kostiumy, montaż, scenariusz oraz dla aktorki drugoplanowej, ale statuetkę zdobył jedynie za scenariusz adaptowany.
Gdy niemiecki chłopiec (Roman Griffin Davis jako Jojo) znajduje młodą Żydówkę (Thomasin McKenzie), którą ukrywa na strychu samotnie wychowująca go matka (Scarlett Johansson), jego świat staje na głowie. Mając u boku jedynie idiotycznego wymyślonego przyjaciela, którym jest nikt inny jak sam Adolf Hitler (Taika Waititi), Jojo musi teraz stawić czoła swemu ślepemu nacjonalizmowi. W pozostałych rolach: Rebel Wilson, Stephen Merchant, Alfie Allen oraz Sam Rockwell.
JUDY – genialny powrót Renée Zellweger nagrodzony Oscarem
Judy Garland, cudowne dziecko sceny i wielkiego ekranu, dziewczyna, która podbiła serca światowej publiczności dzięki niewinnej urodzie, niezwykłemu głosowi i szczególnej charyzmie. Wraz z wielkim sukcesem, jakim okazała się rola Dorotki w słynnym musicalu „Czarnoksiężnik z Oz” (1939), przyszła samotność, nieszczęśliwe miłości, cztery burzliwe małżeństwa, a z czasem coraz mniejsze zainteresowanie publiczności, gorsze kontrakty, chałtury. W tym właśnie momencie życia poznajemy Judy Garland w filmie Ruperta Goolda. Zmęczona życiem artystka, której największym pragnieniem jest zapewnienie spokojnego bytu swoim ukochanym dzieciom. Żyjąca marzeniami kobieta, która pogodziła się prawie z faktem, że najlepsze już za nią. I wtedy pojawia się niezwykła propozycja. Okazuje się, że w Londynie, Judy Garland wciąż jest wielką gwiazdą, a publiczność pragnie oglądać ją na najlepszych scenach. Czy Judy jest wciąż gotowa na kolejny skok w nieznane? Czy aby zapewnić szczęście dzieciom, zdecyduje się zostawić je na długie miesiące? Czy tajemniczy młody mężczyzna, może być tym na którego czekała całe życie? W roli głównej pojawiła się powracająca na wielki ekran w wybornej formie Renée Zellweger, która okazała się bezkonkurencyjna zgarniając Oscara dla najlepszej aktorki w roli głównej, wcześniej nagrodzona również Złotym Globem za ten występ.
GORĄCY TEMAT – oparta na faktach historia molestowania seksualnego w amerykańskiej stacji TV
Stacja Fox News to jedna z największych telewizji informacyjnych w USA. Praca w niej otwiera drzwi do wielkiej dziennikarskiej kariery i równie wielkich pieniędzy. Żeby ją dostać i utrzymać, a potem wspiąć się po szczeblach kariery trzeba zadowolić jej twórcę i despotycznego szefa Rogera Ailesa. W przypadku kobiet pracujących w stacji, słowo „zadowolić” ma bardzo dosłowne znaczenie. Zaczyna się od niewybrednych żartów, aluzji, a kończy na erotycznych propozycjach nie do odrzucenia. Ten stan rzeczy trwa przez lata, a dziennikarki stacji przechodzą koszmar. Odmowa obcowania z Ailesem grozi nie tylko zastopowaniem kariery, ale wyrzuceniem z pracy i wilczym biletem na rynku. Trzy kobiety będące na różnych szczeblach medialnej drabiny znajdują w sobie siłę, by wreszcie powiedzieć DOŚĆ. Jednak Ailes nie zamierza się poddać bez walki. Dysponuje wielką władzą, fortuną i kontaktami na politycznych szczytach. Nikt jeszcze się nie spodziewa, że ta konfrontacja zadecyduje o losie milionów kobiet na całym świecie.
„Gorący temat” to przede wszystkim wyborne kreacje aktorskie – w rolach głównych możemy oglądać największe gwiazdy Hollywood: Nicole Kidman, Charlize Theron, Margot Robbie oraz John Lithgow w roli antypatycznego Rogera Ailesa. Film miał 3 nominacja do Oscarów, m.in. dla Theron i Robbie, ale ostatecznie musiał się zadowolić jedną statuetką za charakteryzację i fryzury.
BOŻE CIAŁO – inspirowana prawdziwymi zdarzeniami historia chłopaka udającego księdza w małym miasteczku
„Boże Ciało” zdobyło nominację do Oscara w kategorii „najlepszy film międzynarodowy” i przegrało z genialnym „Parasite”, ale mimo to warto obejrzeć ten film. Jest to historia 20-letniego Daniela, który w trakcie pobytu w poprawczaku przechodzi duchową przemianę i skrycie marzy, żeby zostać księdzem. Po kilku latach odsiadki chłopak zostaje warunkowo zwolniony, a następnie skierowany do pracy w zakładzie stolarskim. Zamiast się tam udać, Daniel kieruje się do miejscowego kościoła, gdzie zaprzyjaźnia się z proboszczem. Kiedy, pod nieobecność duchownego, niespodziewanie nadarza się okazja, chłopak wykorzystuje ją i udając księdza zaczyna pełnić posługę kapłańską w miasteczku. Od początku jego metody ewangelizacji budzą kontrowersje wśród mieszkańców, szczególnie w oczach surowej kościelnej Lidii. Z czasem jednak nauki i charyzma fałszywego księdza zaczynają poruszać ludzi pogrążonych w tragedii, która wstrząsnęła lokalną społecznością kilka miesięcy wcześniej. Tymczasem w miasteczku pojawia się dawny kolega Daniela z poprawczaka, a córka kościelnej, Marta, coraz mocniej zaczyna kwestionować duchowość młodego księdza. Wszystko to sprawia, że chłopakowi grunt zaczyna palić się pod nogami. Rozdarty pomiędzy sacrum i profanum bohater znajduje w swoim życiu nowy, ważny cel. Postanawia go zrealizować, nawet jeśli jego tajemnica miałaby wyjść na jaw…
- Artykuł powstał w oparciu o materiały prasowe dystrybutorów: Gutek Film, Imperial Cinepix, Monolith Films i Kino Świat.
