Przysposobienie dziecka – kto może adoptować dziecko?

Przysposobienie dziecka
Przysposobienie dziecka

Przysposobienie dziecka, powszechnie zwane adopcją, ma na celu stworzenie takich samych skutków w sferze prawnej jak naturalne pokrewieństwo. Oznacza to, że dziecko zyskuje nazwisko rodziców adopcyjnych, sporządzany jest nowy akt urodzenia, a rodzice i dziecko zyskują takie same prawa i obowiązki jak w przypadku naturalnego pokrewieństwa. Zastanawiasz się kto i kiedy może adoptować dziecko? Jak wygląda procedura adopcyjna i jakie masz szanse na rodzicielstwo?

Czy osoby starsze mogą podjąć się adopcji?

Co piąta para w Polsce zmaga się z bezpłodnością. Przesunięcie wieku prokreacyjnego, wdrożenie długookresowych procedur medycznych mające na celu wspomaganie rodzicielstwa, sprawia, że diagnoza o niemożności posiadania potomstwa stawiana jest dość późno. Zdarza się, że pary na pewnym etapie życia, stwierdzają, że są gotowe na podjęcie trudu rodzicielstwa i decydują się na rozpoczęcie procedury adopcyjnej. Zwykle trwa ona od 9 do 12 miesięcy. Wiele par stawia sobie pytanie czy ich wiek nie będzie stanowił przeszkody w procesie przysposobienia i uzyskają pozytywną opinię ośrodka adopcyjnego.

Polski Kodeks Rodzinny ustanawia, że różnica wieku między rodzicami a dzieckiem adopcyjnym powinna być zbliżona do naturalnej. W praktyce oznacza to, że za maksymalną różnicę między dzieckiem a rodzicem uznaje się 40 lat. Jednak warto zwrócić uwagę na fakt, że Polska jako kraj członkowski Unii Europejskiej ratyfikowała Europejską Konwencję o Przysposobieniu Dzieci. Jej artykuł 7 stanowi: „ Dziecko może być przysposobione jedynie z przypadku, gdy przysposabiający osiągnął określony w tym celu wiek minimalny, który nie może być niższy niż 21 lat i wyższy niż 35 lat”. Wartym podkreślenia jest, że sąd każdy przypadek rozpatruje indywidualnie, mając na uwadze dobro dziecka, które jest nadrzędną przesłanką.

Warunki prawne adopcji dziecka

Aby proces przysposobienia dziecka był możliwy, konieczne jest spełnienie szeregu warunków. Zgodnie z polskim ustawodawstwem przysposobiona może zostać tylko osoba niepełnoletnia, która w chwili złożenia wniosku o wszczęcie procedury adopcyjnej nie ukończyła 18 lat.

Przysposabiającym może być osoba posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych (czyli pełnoletnia i nieubezwłasnowolniona), jeżeli jej kwalifikacje osobiste uzasadniają przekonanie, że będzie należycie wywiązywała się z obowiązków rodzica adopcyjnego. Małżonkowie adoptować mogą dziecko jedynie wspólnie – oznacza to, że chęć adopcji muszą wyrazić obydwoje.

W procesie przysposobienia dziecka oceniane jest czy przyszli rodzice podołają trudom związanym z wychowaniem dziecka, pod uwagę brana jest:

  • sytuacja materialna przysposabiających,
  • pozostawanie w stabilnym związku małżeńskim,
  • dobry stan zdrowia psychicznego i fizycznego,
  • brak uzależnień,
  • jednomyślność decyzji o adopcji dziecka.

Nie oznacza to, że osoby samotne czy pozostające w związkach nieformalnych nie mają szans na przysposobienie dziecka, jednak w ich przypadku wymagania są zaostrzane i proces adopcji jest zwykle dłuższy i trudniejszy.