Spis treści
Zły stan zdrowia uniemożliwia Ci pracę? Zastanawiasz się czy Twoje schorzenie kwalifikuje się jako choroba zawodowa i umożliwi przejście na rentę? Z tego artykułu dowiesz się jaka jest definicja choroby zawodowej i jakie prawa przysługują osobom dotkniętym schorzeniem wywołanym przez szkodliwe warunki pracy.
Czym są choroby zawodowe?
Za chorobę zawodową uznaje się schorzenie spowodowane działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia, występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych „narażeniem zawodowym”.
Definicja choroby zawodowej została ujęta w Kodeksie pracy – Art. 235. Zgodnie z zapisem, aby choroba została uznana za chorobę zawodową musi znajdować się w załączniku Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych.
Choroba zawodowa może być spowodowana koniecznością pracy w otoczeniu zawierającym czynniki szkodliwe dla zdrowia jak: hałas, nieodpowiednie oświetlenie, zapylenie, promieniowanie czy związki chemiczne. Jako czynniki wpływające na wystąpienie choroby zawodowej wymianie są także praca w stałej niedogodnej pozycji, a także systematyczne wykonywanie forsownych czynności, jak również zwiększone obciążanie psychiczne i fizyczne.
Choroba zawodowa może zostać rozpoznana zarówno w kresie zatrudnienia, jak i po jego ustaniu, pod warunkiem, że udokumentowane objawy schorzenia wystąpią w przewidzianym ustawowo okresie.
Jeśli podejrzenie choroby zawodowej wystąpi u aktualnie zatrudnionego pracownika, właściwym organom zgłasza je: pracodawca, lekarz podmiotu właściwego do rozpoznania choroby zawodowej, lekarz sprawujący nad pracownikiem profilaktyczną opiekę zdrowotną. W przypadku, gdy zatrudnienie ustało, pracownik powinien zgłosić podejrzenie wystąpienia choroby zawodowej odpowiedniemu organowi: właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu bądź właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy.
Czy choroba zawodowa może być przyczyną przejścia na rentę?
W przypadku, gdy u pracownika stwierdzona zostanie choroba zawodowa, poczynione mogą zostać następujące kroki:
– w przypadku niestwierdzenia przez lekarza całkowitej niezdolności do pracy, pracodawca otrzymuje nakaz przeniesienia pracownika na stanowisko, na którym nie będzie narażony na występowanie czynnika powodującego schorzenie. W przypadku, gdy pensja pracownika w wyniku przeniesienia na inne stanowisko ulegnie obniżeniu, przysługuje mu dodatek wyrównawczy przez okres 6 miesięcy.
– pracownik może otrzymać zasiłek chorobowy z tytułu ubezpieczenia wypadkowego, który wynosi 100% wysokości uposażenia wypłacona przez okres maksymalnie 182 dni. Jeśli po tym czasie pracownik nadal nie będzie zdolny do podjęcia określonej pracy może otrzymać świadczenie rehabilitacyjne wypłacane przez okres maksymalnie 12 miesięcy.
– jeśli lekarz orzecznik stwierdzi, że pracownik utracił zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, to może przyznać ubezpieczonemu także rentę z tytułu niezdolności do pracy. Co do zasady niezdolność do pracy jest orzekana na okres nie dłuższy niż 5 lat.